buz gibidir. şaka gibi. dünyanın en saçma şakası. yarım kalmak belki. ağlatmaz önce çünkü zaten aptallaşmıştır beyin, sadece "tamam" dersiniz telefonun diğer ucundan "sakin ol" diyen sese. bağırmamışsınızdır, çığlık atmamışsınızdır, şaka mı diye bile sormamışsınızdır, sadece dinlemiş ve "tamam" demişsinizdir. susar konuşmazsınız ama acıdan değil düşünme yeteneğinizi kaybettiğinizden, onsuz düşünmek bile zor gelmiştir ya da beyniniz onun gitmesine programlı olmadığından durmuştur. ama öğrenmiştir beyin yeni bir bilgi girmiştir beyine size bunu hatırlatmaya başlar ağlamaya başlarsınız sonra birine anlatmak istersiniz telefonu elinize alır onu ararsınız "nefes alamadığınızı" söylemek için, açmaz, o da kaçmıştır kendinden..
sonra suçluluk..
sadece "tamam" dediğiniz için utanırsınız kendinizden ne kadar acı çekerseniz çekin hastaneden kaçıp cenazesine gidemediğinizden ama o yine de bunları umursamaz, hayatı da umursamadığı gibi..
kendinizi suçlama evresi vardır bi' de o'nu izmir'e gidip rahatlaması için siz teşvik etmişsinizdir ve o, o canavar arabaya binmiştir..
sonrası acı bir boşluk, karanlık, soğuk, yalnızlık.. bundan sonrasını bilmiyorum..
kaç yıl oldu? 5 mi? artık girmiyorsun rüyalarıma farkında mısın? kızmıyorum sana, sadece eskisi gibi gülümsediğinden emin olmak istiyorum..
sadece..
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara