uzun kollu yesil lacoste 2. nesil yazar

yakın zamanda yasaklanacak yazılardır.

karayollarında değil kollarında öleyim tbmm.

farkına varmadıklarımız, farkına vardığımızda genelde çok geç olanlardır. farka varmak kadar burda farka varmayı istemekte çok önemli. insan çok hatalarla yaşar bakıldığında. mesela bugün dün yaptığınız bütün olaylara, konuşmalara, hareketlere, tavırlara bakarsanız keşke şunu şöyle yapmasaydım lan salak mıyım ben? niye böyle yaptım? diyebilirsiniz. insanın değişken olması doğaldır. bugünkü ruh haliniz yarın olmayabilir. hatta baktığınızda 1 ay sonra bugünkü kişiliğinizden tamamen olmasa da büyük ölçüde kopabilirsiniz. bu hissedilmez asla çünkü değişimi birden yaşamazsınız küçük küçük adımlarla yaşarsınız. sizin o haliniz kabul edilebilir çevrenizden. ama anne ve babanız sizdeki değişimi her durumda fark eder.
insan için asıl önemli olan fani bir dünyada yaşadığını farketmesidir. eğer bunu farkedemezse gerçekten işi çok zordur. farkettiğinde her şey çok geç olabilir.
eminim insan her gün sakin bir kafayla, hayatın son sürat ilerleyen hızından kafasını çekip yatağındayken uyumadan önce o gün farkedemediklerini kendini zorlayıp farketmeye çalışırsa yavaş yavaş günden güne kendini geliştirip en az hata yapar hale gelicektir...

belki de pasaklı bir insanın verebileceği en akıl dolu cevaptır *. ama diğer açıdan bakıldığında, bir otel odasının o iltizamı yalnızlık, hiçlik duygusunu buram buram verir. ancak dağınık bir oda orada olan biten hakkında size bilgi verir. belki dağınık bir yatak şehveti, kırılmış bir cam öfkeyi, yerlere saçılmış sayfalardaki gözyaşının dağıttığı mürekkep duygusallığı ve buna benzer onlarca yaşanmışlık ve yaşanmışlığa ait geri bırakımlar yaşanmışlıkları gösterir.

kocasıyla anlaşamamasına rağmen ayrılmanın çocuklar üzerindeki negatif etkilerini göz önünde bulundurarak eşinden ayrılmayan, hayatını ortaya koyan fedakar annedir. çocuklar büyüyünce basar mahkemeyi tek celsede boşar kocasını. eğer varsa bu kadın cennetin baş köşesindedir.