insanı dertten derde salan feridun düzağaç eseri.
ben aslında öyle bir şarkı yazmak isterdim ki
içinde sen, ben ve sevmek yalnızca
ninniler söyleyebilseydim
uyusaydın kollarımda
öyle bir aşk ki dokunsaydı sonsuza
bu şarkıyı herkes söylemek isterdi
"ama..." kimse ayrılığa, ölüme, yağmura dur diyemedi
bir gün kabalık edersem
habersiz çekip gidersem
yalnızlığım sana emanet
çiçeklerimiz solmasın
artık kaybetmek olmasın
anılardan, baharlardan tüket.
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara