biraz büyük alalım da çocuk seneye de giysin bu aldığımız şeyi mantığı türk aile geleneğinde yer alan bir olgudur. alınan şeyin bir önemi yoktur, ayakkabı, tişört, kazak, mont herşeyi biraz büyük alma eğilimindedir aile, ki bu da dar gelirle doğru orantılıdır.
zira, david victoria beckham çiftinin çocukları brooklyn'e bi numara büyük ayakkabı alıp, onu madara ettiklerini zannetmiyorum.
para yoksa, yaratıcılık da ölmüş değil ya. yıllardan bu yana süre gelen ulusal fakirliğimizin bir sonucu olarak, anne babaların genlerine işler bu eğilim. çocuğa okul öncesi birşeyler alınacaktır, aylardan eylül. aile toplanır alışverişe çıkar. anneyle baba aralarında konuşur, "hanım bir numara büyük alalım da seneye de giysin, durmadan büyüyor eşşek sıpası".
çocuk (iç ses): ben ne zaman ayağıma tam olan bir ayakkabı giyicem ulan.
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara
-
-
cimriliğin ta kendisidir. gelirsin 30 yaşına alışkanlık olmuştur hala bir numara büyük alırsın seneye de giyersin diye. baktın büyümüyorsun, olacak gibi değil, bulduğun her kapıya asılıp sallanmaya başlarsın uzamak için. dhalsim modunda dolaşırsın sonra. *