evin büyük çocuğu olmak

evin ilk çocuğu olmaktır.

kendinden sonra gelen kardeşine ya da kardeşlerine hükmedebilme yetisine sahip olmak, bir suç işlendiğinde küçüğe atabilmektir.

ayak işlerini kardeşe yaptırabilmek, birçok işten yırtabilmektir.

her zaman üzerinde ben büyüğüm yapacaksın havaları , ilk olmanın getirdiği sen yokken garipliği, istediği şeyi istediği zmaan yapabilme yetkisi gibi saçma sapan bir sürü meziyete sahip olmaktır.

küçük ses çıkarttığında anne babadan aman çocuğum ne var yapsan abinin/ablanın isteğini, sözlerini duymak zorunda kalmaktır. evin küçüğünün hep o abin yapabilir, oraya gidebilir, o büyük gibi akla yatmayan sözleri duymasına sebep olandır.

bir de hem ilk çocuk hem de ilk torunsalar kimsenin tutamadığı şahsiyetlerdir. bayramlarda en büyük parayı onlar kapar tabii yaş büyüdükçe göremezler o ayrı bir konu ama olsun. genelde daha çok sevilirler e tabi ilk olmak her zaman güzeldir. e onlar da bunu kullanmayı ihmal etmezler sağolsunlar.

bir şekilde ballı olanlarlardır. kardeşleri olunca bu kadar şımartılmadan sonra kıskançlık krizi geçirebilirler, hatta onları sevmeyebilirler ama bu onların bir kardeşi olduğunu ve her zmaan da öyle kalacağı gerçeğini değiştirmez. bunu kabul edemeyenlere selam ederim.

haklarını yemeyelim bazen de zorlu görevler onlara kalır. erkekse birilerini hep bir yerlere götüreceklerdir, dışarda bir iş varsa genelde onlara yaptırılır; kızsa ev işleri ona kalır gibi gibi.

genel itabari ile şanslı veletlerdir işte. *