sinir olunası, ıslak odunla dövülesi çocuktur.
"naber len mustafa?" deyip enseye şaplak, göte parmak uğurladığınız çocuk, kocaman dırık gibi bir adam olarak gelip dikilir karşınıza. "naber lan mustafa" bir anda "mustafa" olmuştur artık.
benimde böyle kuzenlerim var. adamı son gördüğümde çocuktu, bi geldi iki katım.
hayır bunların sesi de kalınlaşıyo. "naber nasıl gidiyor okul lan?" diyorum. "idare eder be abi" diyor.
ama öyle böyle demiyor, kalın bir sesle diyor. sanki o abi, ben kardeşim.
sonra ben daha soru soramıyorum o kuzene. "ulan bu beni döver de şimdi" diyorum.
lanet gelsin bu çocuklara.
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara