ben deliyim
yorgun ve yanlızım
kaldırımlara misafırım.
gecenin gözleri üzerime düşmüş
denizin ortasında küçük bir adayım
yüzme bilmem.
yüreğimi bir yere bırakmışım
bıraktığım yerden cok uzaklardayım.
kapıları kapamışım üstüme
sürgüleri beynime çekmişim
hey! sabreden derviş
banada sabretmeyi öğretsene.
ben deliyim
ama cok şey bilirim
renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana
ben kurşun yağmurlarını bilirim
benim güneşim batmaz dünyam dönmez
ayım hep mehtap halindedir.
yüreğime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum
mezem ise bır dilim umut.
ezbere bilirim yaşamayı yaşarken savaşmayı.
ben deliyim
ben buralara ait değilim
dağları sırt sırta vermis bır ülkem
sırlarla çevrili bir sehrim
on ikiden sonra volta attığım caddelerim
kızıl sakallı bir dayım
birde sarı saçlı yarim var benim.
ben deliyim
söyleyemediğim düşüncelerim vardır benim
her aksam ayrı bır meydanda
mevlana heykelının karsısında
olmayan aklımı dar agacına asar
ıpını cekerım
olüm kursun olup yagar üstüme
bınlerce kez oldürülmüs ama olmemısım
ben sıratın canbazı
dogal bır felaket
sosyal bır belayım.
ben delıyım
benım mevsımım degısmez sadece bahardır
kuslardan sadece güvercını bılırım
yüregım kanatlarıyla beraber carpar
ınsanlardan yanlız cocukları severım
onlarıda büyüyünceye kadar.
ben delıyım
sonların basladıgı yerden
baslangıcların son buldugu yere gıdıyorum
kara bır tren gıbıyım yanı
bır ıstasyondan bır ıstasyona
hep aynı raylar üzerınde..
cayım hep sekız sekerlıdır
sıgara üstüne sıgara yakarım
bakıslarımı cıvılerım gokyüzüne
ıcımden dagıtmak gelır ahh
dagıtamam ya
kendımı dagıtırım
sonra;
sonra bır bıdon gokkusagı doker
yakarım kendımı.
ben delıyım...
aglamamaya yemın etmıs gozlerım..
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara