yazarın notü; abi benim klavyenin 25. harfi bozülmüş, basmıyor. küsürüma bakmayın, tamir edecem ama.
her insan sabrının sınırlarının zorlandığı zamanlar görmüştür. gerek ikili ilişkilerde, gerek daha fazla kişiyle olan münasebetlerinde bazı zamanlar sinir harbi yaşamış, yaşatmıştır. işte bü sinir harplerinin dorük noktasında insan kendini kaybeder, içinde müthiş bir güç patlaması yaşadığını hisseder ve hissettiği gücün tütsağı (=esiri) olür.
bir adam düşünün, fizik olarak kendisinden üstün bir bireyle alevli bir tartışmaya giriyor. tartışmanın sonünda fiziksel temas yaşanacak, kafalar gözler yarılacak. insan, karşısındaki insandan fizik olarak ne kadar aşağı seviyede olürsa olsün, bir raddeden sonra karşısındaki insanın kendisine olan üstünlüğünü gözü görmeyecektir. örnek veriyorüm;
- ali seni s.kerim olm bak. akıllı ol.
+ ya cemil şimdi üstüne bassam ayakkabımın tabanına yapışırsın, artistlik yapma!
- gel lan, gel!! gelsene g.t lalesi!
sonüç; cemil dayak yedi.
bü hissin kaynağını araştırdım lakin kayda değer bir sonüç elde edemedim.
boks, kick-boks tarzı müsabakaları izliyorsanız, orada da bu tür sinir patlamalarına şahit olabilirsiniz. bahsettiğim şey rocky denen öküz hürdasının bürnü yere yapışık halde adrian denen kadını görmesi ve tek yümrükla rakibini nakavt etmesi değil. onlar kürgü. (eah. kürgü ne lan?!)
reel müsabakalarda dayak yiyen bir boksör dayak yiyeceğini anladığı an kaçmaya başlar, savünmaya oynar. yediği dayak bir süre daha devam ederse boksörümüz kendini kaybeder, sağa sola salya saça saça yümrük savürmaya başlar. sonüçta okkalı bir dayak yemesi önemli değil, önemli olan dayak yiyeceğini bile bile yavrüsünü korumaya çalışan kedi gibi saldırganlaşması. kedinin mazereti var, düşünemiyor. peki bu denyoya nolüyor da hayvanın çocüğü gibi dağı taşı dövüyor? bence sinir patlaması yaşıyor. 'döverim ülan ben bü ibneyi' diye geçiriyor içinden ve saldırıyor.
bü his, çabük sinirlenen insanlarda daha belirgindir. örneğin; ben.
birisi tavüğüma kışt dediği zaman tavüğa mavüğa aldırmadan üzerine yürürüm. karşımdaki adam beni yütabilir, ama ben bü ihtimali gözardı ederim.
lisedeyken bü patlamayı bir kez yaşamıştım, sonüç hüsrandı. ibnenin teki geldi, anneme sövdü. ben dürür müyüm? ben de sövdüm. o bir daha sövdü, sonra arkadaşları geldi, onlar da sövdü. adamların hepsi benden yapılı, kollarında jilet falan da var. ama sinir patlaması bü ya, 'amınıza korüm amına koyüm' diyerek atladım adamların üzerine. o an hepsini döveceğimi sanmıştım.
birisinin taşağına tekme atarım, ötekinin bürnünü kıvırırım, berikinin midesine çalışırım diye geçiriyorüm içimden. 4 hamlede 4 ayıyı indireceğim teoride. ama pratiğe aynı şekilde dökülemiyormüş bü iş. adamlar verdiler bacağımı elime, gönderdiler.
şimdi bü dayak yiyen denyo boksör diyecek ki; 'kedinin mazereti var, o akılsız. peki sana nolüyor lan denyo gibi atlıyosün 4 adamın üstüne gerizekalı?'
s.kerim seni boksör. akıllı konüş, vallaha döverim. boşlüğüna vürürüm, üç gün kıvranırsın. şerefsiz.
yazarın notü; 3,5'tan 4.
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara