insanlar karakter değiştirmezler aslında, acılarını belli etmemek için değişmiş gibi yaparlar, kendilerini kabullendirmek için değiştim derler, hatta bazen büyüdüm bile derler bunu kamufle etmek için.
oysa bunların hepsi birer maske. alışkanlıklar değişir, çevre değişir, iş değişir, arkadaşlıklar değişir ama insanın kendi karakterine dair vasıfları değişmez. maskelere bürünür sadece, kaçar kendinden, kaçar ki bir daha aynı şeyleri yaşamasın, kaçar ki acılarını daha kolay unutabilsin. ama olmuyor, tilki gene buluyor kürkçü dükkanını.
soyunuyorsun ister istemez, sıkılıyorsun oyunlardan. sevmek istiyorsun yeniden, kendini sevmek istiyorsun, kendin olmak istiyorsun, ve atıyorsun o maskeyi, kostümü üzerinden...
ve perde kapanıyor, kendinle başbaşasın aylar sonra yeniden...
şükela: tümü
|
bugün
başlıkta ara