tabakhaneye bok yetistiren 2. nesil yazar

sanal alemde eski sevgili ekolünden bıkıp yorulmuş kişi ve kurumlarca dillendirilen motto. *

hayır, madem eski bırakınız, önüzüne bakınız.

eski sevgilinin boku, eski sevgilinin x yapması, eski sevgiliye y girmesi..

yeter cancişlerim, yeter. açın türkiye' nin önünü.

siz bunu yapmaya devam ettikce eski sevgililer bir fedarasyon kurup haklarını arayacak.

ayrıca; unutmayalım ki her insanın eski sevgili titrine sahip olma potansiyeli var. yani söz konusu kafa her an bize girebilir !

yalatmayın lüleden. öperim yanaktan.

saplantılı, kendine güvensiz, sıkı gelenekçi kişiliklerin kaldıramayacağı bir durumdur. böyle bir kişi, yatıp kalkıp kendini yiyeceğine, yol yakınken cızlamı çekmeli, ilişkiyi başında bitirmelidir. aksi bir tavır iki yüzlülükten ibaret olacaktır.

kitap, defter, dergi, çekmece altlarında vs. çıkar bu resimler. bakılır eski günler yad edilir. yakılır ya da yırtılır. hayat devam eder.

(bkz: akla ziyan entryler)
(bkz: akla ziyan başlıklar)
(bkz: akla ziyan diyaloglar)
(bkz: akla ziyan fıkralar)
(bkz: akla ziyan kişisel iletiler)
(bkz: akla ziyan zırvalar)

fikrini söyleyen kişiyi fikrinden dolayı tebrik etmek için söylenen söz.

(bkz: aferin çok doğru düşünmüşsün)

insana eski sevgilinin iyiden iyiye tarihi eser olduğunu hissetiren olaydır. mal gibi ortada bırakır insanı.

genelde kızlar için daha yaralayıcı olması muhtemeldir. hemen akıldan hassiktir şansıma sıçayım aslında ne kadar yakışıklı çocuktu gibi düşünceler geçer. ama olan olmustur. o artık belediye otobüsüne değil porsche cayenne e biniyordur ve emin olmak gerekir ki yanında taş kelimesinin anlamsız kalacağı kızlar * vardır. kader denilir devam edilir.

eski sevgiliyi hatırlatıp biraz daha içmenize neden olacak eylem. paradoks gibi. içerken hatırlarsın, hatırlayıp içersin..

engellemeye bir türlü el gitmediğinden alkol aldıran, kötü hissetiren, ah ulan ah yapılır mıydı lan bu dedirten olay. *

herkesin başına gelebilir hadisedir.

biriyle çıkarsınız ne bileyim sevgili olursunuz ve bu sırada birbirinize bazı önemli addedilen günlerde veya öylesine sadece içinizden geldiği için hediyeler alırsınız. anı olsun, baksın, kullansın beni hatırlasın diye. sevgiliniz de aynı şeyleri yapabilir, mesela erkekseniz kendi elleriyle size bir atkı örebilir, çalışıyorsanız gömlek, kravat tarzı bir şey alabilir. onun aldığı şeyleri kullandığınızda mutlu olur, onun kullandığını gördüğünüzde mutlu olabilirsiniz.

daha sonra aradan zaman geçer, filmin sonlarına gelinmeye başlanmıştır artık. birbirinize batmaya başlarsınız. ya oturup konuşarak ilişkiyi sonlandırırsınız yada tek taraflı fesh olunur aranızdaki aşk antlaşması. olay bundan sonra patlak verir zaten, eğer anılar acı veriyorsa sevgilinizin verdiği hediyeleri görmek istemeyebilirsiniz, kutuya koyup tavan arasına koyarlar mesela amerikan filmlerinde. ama burası türkiye ve burda herşey farklı yaşanır gibime geliyor. ne kutuya koyup saklama alışkanlığımız var ne de tavan aramız. ve artık karşınızdaki kişi size değer vermiyorsa çok saçma bir şekilde aldığınız hediyeleri geri verme teklifiyle karşılaşabilirsiniz, ilk başta üzülürsünüz ve fakat çok da komik gelir insana. bir insanın geçmişiyle barışık olamaması ve bu geçmişe ait olmanız üzebilir sizi. ya da zaten öyle saçma bir hareket bekliyor olabileceğinizden "al mektuplarını ver mektuplarımı" tadında bir şeyler yumurtlanacağını tahmin edebiliyosanız kırılmazsınız şaşırmazsınız.

düşünsenize bir zamanlar çok değer verdiğiniz bir insana verdiğiniz hediyeler geri verilmek isteniyor. bu durumda en iyi cevap ne olabilir? tamam ben de seninkileri mi gönderirim mi doğru olur acaba yoksa tamam gönder ama ben göndermem mi? ya da en doğrusu eğer senin için bir şey ifade etmiyorsa acıdan başka, yakın olmak da istemiyorsan yakınında ihtiyacı olan birilerine ver o da olmazsa çöp tenekesine atıver, geri dönüşümü olmayan cinsinden mi denmeli?

hangisini seçersek seçelim unutmamamız gereken bir şey var sanırım, bizi mutluluğa götürecek bir şey. ya da mutluluk var mıdır? nasıl yaşanır? devamlı mıdır? geyiğine mi girilmeli. ben girmeyeceğim bu geyiğe, ve unutulmaması gereken şeyi söyleyeceğim kendimce. hepimizin hayatında yaşadıklarımız olur, kimisi daha az kimisi daha çok yaşar fakat hayat belirli şeylerin etrafında dönüp dolaşır. bir otobüs olarak tasvir dersek hayatı, maalesef freni boşalmış bir otobüs demek zorundayız ve bu otobüste yalnız değiliz, inenler olacak ya da bir kurtarıcı edasıyla binenler. ama biz indiğimizde otobüs olmayacak.

işte o yüzden devamlı kendimize söylememiz gereken şey çıkıyor ortaya. "ben geçmişe ait değilim, geçmişim bana ait".

birbirlerini seviyorlarsa çiftler için en güzelidir. tartışma, sevişme, konuşma vb birçok aktivite sonrası bu her iki insan için de iyi gelir. bazen ilaçtır.

sizi bunalımdan bunalıma sokabilecek hadise. kendi kendinize lan ben sadece arada geçiş için miydim? diye sormanız muhtemeldir. hatta sizinle sırf eski sevgilisine benzediği için çıkmış bile olabilir. kendinizi üzmemeli, değmezmiş deyip hemen yeni bir sevgili bulunmalıdır.

yemek yemenin belki de en zevklisidir.

eve gelen gazeteyi herkesten önce okumak isteyen erkektir de. okunmuş gazeteye uyuz olur.