nickini vermek istemeyen yazar 2. nesil yazar

kötü espri yapmış olmaktan daha çok karizma çizen eylem. atasözü ile açıklayacak olursak;
(bkz: sıçıp sıvamak)

en bilindiği, bir sürü g.tün size baktığı o nacizhane karedir. belediye otobüsünden ziyade muavini olan nev-i şahsına münasır toplu taşıma araçlarında çok karşılaşılan bir durumdur. abi gel gel gel yer var der, halbuki kendisi bile zar zor o kalabalığın arasından sıyrılmıştır, gel abi gel yer var der ve (ne kadar ironik olduğu siz yazarlara bırakılmak üzere) o popoları gösterir.

bazılarının ayda en az 100 bin kazandıklarını duyunca zaman zaman insanın aklına gelmiyor değil hani.

duyulan geçmiş zaman olarak da bilinen geçmiş zaman tipidir.

olayın ve eylemin oluşmasının başka bir ağızdan duyulduğu ve sonradan öğrenildiği esastır.

(bkz: miş li geçmiş zaman)

bir emir kipi. 10 ay elma denilmediği için çıkmayan insan var lan!

eskiden telefon şebekesinin şimdiki kadar yaygın olmamasından ötürü, iller arası bağlantının santral üzerinden gerçekleştiriliyordu.bu aramalar sırasında aramaya başka şehirlerden aramaların karışması sık karşılaşılan bir durumdu.bunun sonucunda da bu tarz cümleler oldukça sık kullanılırdı.şimdilerde espri olduğuna ne bakarsın, zamanın gerçekleriydi...

zamana bagil kolayligi ust sinirdadir kadinlara asik olmanin. ne gerekiyorsa biraradadir; isiltili gozler, ten,ses, cekingen zarafet, guzellik. tutunamaz eril kisi ve dusuverir ucurumda. '..i think (those) six feet, is over now.."

- senin popon benim popom olm.
- bi poponun lafını mı yapıyosun?
- popon kadar konuş!

tarzında diyaloglara vesile olacak durum.

"ankara'nın taştır yolu.
yenkee sarmış sağı solu.
sen gösterdin halk savaşı,
devrim için doğru yolu."

"mahir, hüseyin ulaş kurtuluşa kadar savaş!!!!"

coşkulu gönüllere sığmayıp taşan sloganlarla devrime giden yolda kendisini aşmaya çalışan her yoldaşın anüsünde az çok hissettiği, şehvet ve arzuların az da olsa dışa vurumu olması ihtimali. hızlı, köklü, nitelikli değişiklik isteğinin ruh dünyasındaki yansıması. yol üzerinde konakladığı handaki, hancının kaşar kızına bile yan gözle bakmayacak kadar davasına sadık olmasının yarattığı duygu. dilleri, yürekleri tek, gözü pek yiğitlerin gay çıkması sorunsalı.

hep özenirdim bu devrimci sol jargonuna. dedem de bunu sezmiş olsa gerek bana deniz gezmiş paltosu almıştı okula başladığım o yıllarda. okul çıkışı tüm mahallenin çocuklarını bir araya toplardım. yumruklar havada hep beraber devrim şiirleri okur birbirimize dava adamı olacağımıza dair sözler verirdik. 10 kişilik grupta tek beceriksiz ben çıktım verdiğim sözleri tutamayıp apolitik genç nesil arasında kaybolup gittim. diğer arkadaşlar hala davalarına sadık kalarak sol çizgiden ayrılmadılar. zamanla dava adamı olduklarından çevresindeki güzellikleri, taş hatunları bile görmez oldular. hiçbirinin evlenmeye niyeti yok gibi. dava uğruna biriktirdiği porno koleksiyonunu, playboy dergilerini yakanlar bile oldu. az çok efemine tavırlara büründüler. dava adamı olmak başka tabi.

yaşadıklarım gördüklerim beni hep bu ihtimal üzerinde düşünmeye itti. bazen haykırmak isitiyordum ama zor geliyordu. dava adamı nasıl eşcinsel olabilirdi. yıllarca bu kuşkuyla yaşadım ta ki akpli cemil ipekçi örneği ile karşılaşana kadar. yüreğime zencefil ferahlığında gül suyu esanslı su serpti, yıllardır beynimi kemiren bu paradoksun kesin ve tek çözümü oldu. iyiki varsın cemil ipekçi. yaşasın pembe olmayan devrim.

bir arkadaşımın kişisel iletisinde görüp dumur olduğum söz. haklı bir tespit. hadi yapın yapın öldürün amk o zaman. napalım kader biri zevkine biri dünyasına. güzelim yavrucaklar gitti.

eski türk filmlerinde hanım kızımızın kendisine saldıran belalısına söylediği tokat gibi sözdür. gerçi adamın amacının zaten bedeni olduğunu düşünürsek gereksiz bir sözdür.

hacı bektaşi veli'nin özlü sözü.

pot kırmayı adet edinenler için söylenir.ya da adet edinmeden herhangi bir yerde pot kırarsanız da söylenir.

başına "hay" konarak daha samimi hale getirilebilir.

özümüzden uzaklaşmanın tee uzaklardan görünmesidir. hipermetrop kişilere de sormak gerekir bu durumu. çünkü onlar da var bu işin içinde. yakını göremiyoruz biz. tehlikenin ne denli yanı başımızda olduğunu...

artık öyle içimize işlemiş ki ingilizce öğrenmemiz gerektiği, günlük hayatımızda dahi bunun alıştırmalarını yapıyoruz. hani maksat pratiğimiz olsun.

ilk muhabbete girişlerde, "hi!" demek...
arabaları istop ettirmek bambaşkadır bizler için...
sevilen biri için "i love you" demek en büyük adetimizdir...
ya doğum günlerinde, "hepi börtey du yu" nidaları?

milliyetçi söylemleri bi' kenera bırakmalıyız artık. bu zırvaları dürüp kenara atmalı ve kendimize gelmeliyiz. bu büyük bir tehlikedir bizler için. diline sahip çıkmayan ve başka dillerin esirinde olan bir ülkeden asla ve asla gelecekte hayır beklenemez.