esc 2. nesil yazar

uydusu ay olan gezegen. uzayda bir yerlerde bulunmakta. üzerindeki canlıların kendilerin verdikleri isim ise insandır. su ve havada bulunuyormuş. ayrıca kendisini çevreleyen bir atmosfere sahipmiş. ilginç tabi. *

kulağa takılan bir aksesuar, takı.

kadıköy' ün en güzeli. yaşanıp, ölünebilecek yer..
huzurum..
yuvam..

küpe takan erkeklerin yaptıklarını çağdaşlıkla bağdaştırmalarıdır. evet, bir toplumda o çağda çoğunluk küpe takıyorsa çağdaşlık alameti sayılabilir. *

dünya umurunda olmayan, çıkarları için herkesle iyi geçinmeye çalışan insanların hayat görüşü.
yönetim kimde olursa olsun benim için fark etmez anlamında kullanılan bir deyim.

devrimcileri hep sevmişimdir. içlerindeki ateş, o coşkulu tavırları, aldıkları gazın her daim yerli yerinde durması falan.

hem devrimci olup hem alice harikalar dünyasında gezen insandır tanım olarak.

sevmemek, sempatiyle yaklaşmamak elde değil. *

matematikten sürekli zayıf notlar alan haylaz çocuğu ailesi belki bir faydası olur düşüncesiyle katolik okuluna gönderir. bakarlar ki çocuk okulu değiştirdikten sonra matematikten hep tam not alıyor.
sebebini çok merak etmeye başlarlar ve sene sonunda çocuğa sorarlar :

katolik okuluna gitmeye başlayınca ne değişti?
çocuk cevap verir :

okulun ilk gününde artı işaretine çivilenmiş adamı görünce durumun ciddiyetini anladım.

yuh!

çok sevmek, yakınlık duymak; sevgisinden sıkı sıkı sarılmak manasına geliyormuş.

bir felsefik söz, bir aşağılama, bir ayar verme cümlesi.

canımı al ama sigara mı asla! diye düşünen insanlar tarafından görüldükleri yerde kaçınılan kişilerdir.

10 yıl önce aldığı yoğurdu mayalaya mayalaya bugüne dek taşıyabilen, küçücük bahçesinde inek, tavuk besleyen, abartıp küvette alabalik, saksıda sebze, göt kadar bahçede meyva yetiştiren beyni organik insanlardır.

iğrenç bazı eylemleri gerçekleştirenleri kendi dışımızda tutarak gerçekten kaçmak için kullandığımız saçma laf. bu dünyada insandan başka "kötü" olma potansiyeline sahip başka bir varlık yok, kendimizi durdurabilecek dünya üzerindeki tek varlık da biziz.

ne dersen karşı çıkan kişilerin sergileyebileceği eylem.

-yemek yiyelim mi ahmet
-yok istemem
-e film izleyelim
-ı ıh canım istemiyor
-çıkıp gezelim abi o zaman
-yok valla ev ortamı iyi
-ee skicem ama ha. sen de ne emmeye ne gömmeye geliyosun kardeşim!
-aa dışarı çıkınca emecek miydiniiiz? tamam lan o zaman gelirim.

kırmadan, incitmeden karşısındaki kişiye isteklerini yerine getiremeyeceğini söylemek.

(bkz: ne emmeye ne gömmeye gelmek) *

bir elin parmaklarını aşacak kadar çok sayıda olan yollar. kendimizi ele vermede üstümüze yok nitekim. internette dolaşan çıplaklar kampında çekilmiş fotoğraf vardı bir ara en basit örneklerinden biri o.
ama benim başımdan geçen olay paris'te geçti.
eiffel kulesi çevresinde dolanırken bir kafilenin yaklaştığını gördük arkadaşlarla, köprü üzerinde kenara çekilip kafileyi izlemeye başladık tabi ister istemez gülücüklerle.
az sonra yanımıza kafilenin rehberi geldi ve hiçbir şey demezden evvel şu cümle dökülüverdi dudaklarından;

-çok mu belli oluyor? *